My illness

ဒီရက္ပိုင္း မႏၲေလးမွာ တစ္ပတ္နီးပါးေလာက္ မိုးေကာင္းေနလိုက္တာ လင္းလာလိုက္ ရြာခ်လိုက္နဲ႔ တိတ္တယ္လုိ႔ကို မရွိဘူး။ မုန္တိုင္းရွိလို႔လို႔ေတာ့ေျပာၾကတာဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေလး၊ငါးခါေလာက မိုးကလည္းမိ၊ အစားမွားၿပီး အိပ္ေရးပ်က္တာကတစ္ေၾကာင္း ၿပီးသြားတဲ့ စေနေန႔ကစၿပီး ဖ်ားေတာ့တာဘဲ။ ဖ်ားကစကေတာ့ မဖ်ားရတာလည္းၾကာၿပီျဖစ္လို႔ နားရတယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပမဲ့ ဖ်ားရတဲ့အခါ စားရတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ေတြကိုေတာ့ မေသာက္ျခင္တဲ့အျပင္ အနံေတာင္မခံျခင္ဘူး။ ဒီလုိဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားေလာက္က သံုး၊ေလး ရက္ေလာက္ဖ်ားၿပီး ေဆးခန္းသြား ေဆးထိုးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အဖ်ားကမက်တာနဲ႔ ဓါတ္မွန္ေတြ႐ိုက္ၾကည္႔ေတာ့မွ တီဗီေရာပါ ရွိတာသိရတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တီဗီေဆးေတြကို တစ္ႏွစ္နည္းပါေလာက္ေသာက္ၿပီး ထမင္းလည္း ၅လ၊ ၆လ ေလာက္ မစားရဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းကအခုလို Dots စနစ္ေတြလည္း မေပၚေသးေတာ့ တစ္ခါေဆးေသာက္ရင္ ၄၊၅ လံုးေလာက္တစ္ခါတည္းေသာက္ရတာ။ အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ကအေတာ္ပိန္တာ။ ၁၀ တန္းတုန္းကေတာင္ ဇီ၀ေဗဒသင္ေပးတဲ့ ဆရာမေဒၚယဥ္ယဥ္ႏြဲ႔ကေတာင္ ကြ်န္ေတာ့ကို ေခြးပစ္တဲ့တုတ္လိုေတာင္ စၿပီးေခၚေသးတယ္။
အခုမွသာ အစားေတြတအားစားၿပီး ၀ဖီးေနတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ တီဗီျဖစ္ဘူးတဲ့ လူဆိုေတာ့ ပင္ပန္းတာေတြမ်ား၊ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြမ်ား၊ အစားမွားၿပီဆိုတာနဲ႔ ဖ်ားေတာ့တာဘဲ။ အခုဖ်ားတာက ဖ်ားရံုတင္မကဘူး ၀မ္းပါေလ်ွာတာ။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္လိုက္ လံုး၀ ပံုမွန္မလာဘူး။ လူလည္းအားယုတ္လုိက္တာလြန္ေရာ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သက္သာလို Blog　လည္းမေရးျဖစ္တာနဲ႔ေရးလိုကတာပါ။ ဒါပါဘဲ...။ ဘိုင္.......

ႏိုင္ႀကီး